Το επιτυχημένο podcast της Stoiximan GBL συνεχίζεται και μας φέρνει πιο κοντά με τους πρωταγωνιστές του αγαπημένου μας αθλήματος. Στο τελευταίο Man to Man Powered by Stoiximan, ο Γιώργος Λέντζας υποδέχεται τον Δημήτρη Διαμαντίδη σε μία απολαυστική συζήτηση για την πλούσια καριέρα του, τον Ηρακλή, τον Παναθηναϊκό ΑKTOR, την Εθνική ομάδα και το τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη.

Για το πώς άρχισε το μπάσκετ: «Το 1987 όλα τα παιδιά πήγαμε σε μια μπασκέτα. Έτσι κι εγώ. Έπαιζα και λίγο ποδόσφαιρο».

Για τον Ηρακλή: «Όταν άκουσα για την πρόταση του Ηρακλή αγχώθηκα. Είπα "που θα πάω εγώ εκεί". Αλλά όταν σου δίνεται η ευκαιρία πρέπει να την παίρνεις. Η παρουσία του Κώστα Πιλαφίδη ήταν πολύ σημαντική για εμένα. Είμαι μια ομάδα ιστορική που λείπει. Εύχομαι να βρει τον δρόμο της.

Για τα πρώτα του χρόνια: «Ξεκινώντας το μπάσκετ δεν θεωρούμουν ταλέντο. Ήμουν ένα παιδί που αναδείχθηκε σε μεγάλη ηλικία. Μου πήρε την πίεση, με ωρίμασε και δούλεψα παραπάνω. Δεν πρέπει να αποθαρρύνονται τα παιδιά που πχ δεν έχουν χρόνο συμμετοχής».

Για την πορεία προς ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό: «Πολλά παιδιά από τη δική μου τη γενιά, πχ Σπανούλης, Τσαρτσαρής, Παπαλουκάς, πρώτα πήγαν σε ομάδες που τους έδωσαν χρόνο συμμετοχής και μετά στις ομάδες που έκαναν πρωταθλητισμό. Ήταν πιο έτοιμοι. Τα παιδιά τώρα πρέπει να είναι λίγο πιο προσγειωμένα. Να μπορέσουν να κοντρολάρουν τα συναισθήματά τους και να δουλεύουν».

Για την επιλογή του να πάει στον Παναθηναϊκό AKTOR: «Είχα κι άλλες προτάσεις από την Ελλάδα. Είχα από τον Ολυμπιακό πρόταση αλλά δεν ήταν κάτι επίσημο. Υπήρχε μια ανακατωσούρα στο διοικητικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός ήρθε έκανε πρόταση, μου εξήγησε τον ρόλο μου. Είχα κάποιες σκέψεις για το που θα πάω, στο τέλος ευτυχώς πήρα τη σωστή απόφαση. Ήταν καθοριστική και η παρουσία του Νίκου Χατζηβρέττα».

Για το μυστικό της ομάδας του, ώστε να πετύχει τους στόχους: «Ο Παναθηναϊκός, το ότι έκανε τόσες επιτυχίες όλα αυτά τα χρόνια, θεωρώ πως ένα στοιχείο ήταν και το οικογενειακό κλίμα που υπήρχε μέσα στην ομάδα. Από τους συγχωρεμένους του ιδιοκτήτες, μέχρι τον φυσιοθεραπευτή και τον φροντιστή, που είμασταν μία παρέα. Πολύ ωραίες στιγμές και ωραία ατμόσφαιρα».

Για το αν η ομάδα του 2009 ήταν η καλύτερη του Παναθηναϊκού: «Δεν ξέρω, αλλά ήταν πραγματικά πολύ πλήρης η ομάδα. Δεν πρέπει να συγκρίνουμε γενιές και ομάδες, αλλά θεωρώ ότι για εκείνα τα χρόνια η ομάδα ήταν πραγματικά πλήρης».

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Είναι ένα άνθρωπος πανέξυπνος. Ξέρει να χειρίζεται τον παίκτη και εντός και εκτός γηπέδου. Είναι πολύ ειλικρινής. Αυτό και ο σεβασμός που έχει είναι κάποια στοιχεία που τον κάνουν μοναδικό. Εμένα με βοήθησε. Με βοηθάει να είναι κάποιος ευθύς απέναντί μου. Ήθελε να τονίσει το λάθος για να δώσει κίνητρο να γίνω καλύτερος».

Γιατί το ότι δεν έγινε προπονητής: «Δεν θα μπορούσα να γίνω προπονητής. Ξέρω τον εαυτό μου και δεν έχω τα προσόντα να γίνω. Δεν είναι μόνο το κομμάτι το μπασκετικά. Είναι πχ η ψυχολογία, μπορεί να χρειαστεί να πει πράγματα που εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω».

Για τις επιτυχίες με την Εθνική ομάδα: «Η φουρνιά μας είχε ταλέντο. Είχαμε έναν άνθρωπο, τον Παναγιώτη Γιαννάκη που τον βλέπαμε και τον θαυμάζαμε. Υπήρχε δίψα να φέρουμε μια επιτυχία μετά από το 1987. Επίσης μπορέσαμε να μικρύνουμε τον εγωισμό μας και να τον βάλουμε κάτω από την ομάδα. Αυτό μας βοήθησε να έχουμε επιτυχίες εκείνα τα χρόνια».

Τι λέει για τις χρονιές που υπήρχε πίεση, την Εθνική ομάδα σήμερα, την επίθεση που τα έκανε «μαντάρα» αλλά και πότε τον... ξενέρωσε ο Βασίλης Σπανούλης!